Trzy metry nad niebem- Federico Moccia

Uff....Skończyłam :). Z powodu braku czasu lektura "Trzy metry nad niebem" zajęła mi aż tydzień. Szczerze mówiąc, na samym początku nie byłam zbyt optymistycznie nastawiona wobec tej książki. Nie przepadam za romansami (szczególnie łzawymi) i zwyczajnie nie mam ochoty czytać o kolejnych "skomplikowanych" związkach...A teraz jestem w szoku! Chyba zmienię swoje poglądy, bo to co zaserwował mi autor tej powieści, wywarło na mnie ogromnie pozytywne wrażenie! :). Dlaczego tak się stało?

                 Widzisz Babi, nie miałaś racji. Zmieniłem się.
        A poza tym, wiadomo, na Boże Narodzenie wszyscy są dla siebie dobrzy.

Babi, dziewczyna z dobrego domu, świetna uczennica i przykładna córka, poznaje Stepa, agresywnego chuligana, którego życie składa się z ćwiczeń na siłowni, wyścigów na motorze i bezsensownych bijatyk. Mimo krańcowo różnych charakterów, a także sprzeciwu apodyktycznej matki Babi, zakochują się w sobie bez pamięci. Pod wpływem tej miłości zmieniają się oboje. Babi otwiera się na świat, dojrzewa, a Step łagodnieje. Babi jest jedyną osobą, której Step powierza swój mroczny sekret...

No, wreszcie trafiłam na opis, który nie wywołuje u mnie odruchu wymiotnego i drgawek przedśmiertnych :). Wreszcie jakiś główny bohater romansu nie jest tylko "sarkastyczny" i piękny jak adonis, ale posiada również stalowe jaja i zadziorny charakter! Na moją dokładniejszą opinie o postaciach przyjdzie jeszcze czas, a teraz odrobinę wam przybliżę fabułę tej niezwykłej historii :)

Jak już wiemy, Babi, to porządna i grzeczna dziewczyna. Mieszka w ładnym domku z rodzicami, nieźle się uczy i ma bardzo poukładane życie osobiste. Pewnego dnia zostaje zauważona przez Stepa, który nie przebierając w środkach pragnie jej okazać swoje zainteresowanie. Chłopak nazywany jest "dziesiątka z plusem" i raczej nie przywykł do odrzucenia ze strony płci pięknej ;). Jednak Babi nie lubi takich facetów jak on i daje mu kosza na samym starcie. W dniu urodzin jej koleżanki, spotyka go ponownie, bowiem Step i jego przyjaciele za pomocą małego przekrętu dostają się na imprezę i w ramach zajęć rekreacyjnych demolują chatę solenizantki. Pecha ma główna bohaterka, która musi wrócić do domu mokra jak szczur (bardzo ciekawa scena) i jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności transport zapewnia jej nie kto inny a sam okropny chuligan, cham, bestia i kretyn w jednym :D (nie chcę wam psuć zabawy spoilerami, więc sporo pomijam). Od tamtego momentu szara i nudna egzystencja nastolatki zaczyna nabierać kolorów...kolorów nieba... Czy przyzwoita dziewczyna i szalony chłopak, mają szansę na wspólne szczęście? Ile są w stanie poświęcić w imię miłości? Tego wam nie zdradzę ;P.

Przez pierwsze kilkanaście stron strasznie irytowała mnie narracja. Nie przepadam za taką konstrukcją zdań w stylu: Babi je bułkę. Step na nią patrzy. Babi dławi się jedzeniem i pada na podłogę. Step przeprowadza reanimację i przy okazji, w sprytny sposób pozbawia ją bielizny...itd. (tego nie było w książce! taki tam przykład dałam ;)). Po pewnym czasie się przestawiłam i już było wporządku. Bohaterowi wzbudzili moją sympatię (nie wszyscy) i kibicowałam im do samego końca. Nie obyło się bez nerwów, bo przyjaciele Stepa doprowadzali mnie do częstych  napadów furii. Byli kwintesencją wieśniactwa i braku kultury (nie ogarniałam jak można robić dosłownie wszędzie taki syf i burdel jak oni, patologia) :D. Dużo lepiej sytuacja wyglądała w przypadku Babi i Stepa. Ona potrafiła pokazać pazurki, jeśli zaistaniała taka konieczność, a on był brutalem i terrorystą o dobrym (ale bez przesady) sercu. Rozwój ich relacji był bardzo naturalny i wiarygodny, dzięki czemu nie zgrzytałam zębami ze złości i nie wydrapywałam sobie oczu z rozpaczy podczas czytania tej książki :). Federico Moccia nie wcisnął nam bezbarwnej i naiwnej opowiastki o trzymających się za ręce i patrzących sobie głęboko w oczęta nastolatkach. "Trzy metry nad niebem" jest powieścią skierowaną zarówno dla młodych czytelników, jak również dla starych pierników jak ja :D. Są sceny erotyczne, wulgaryzmy i przemoc, więc jeśli ktoś tego nie lubi, to niech nie sięga po tą lekturę. Nie zauważyłam dłużyzn, bo historia mnie wciągnęła i zainteresowała. Język jest przystępny i barwny. Gorąco polecam osobom, które już straciły nadzieję, że ten gatunek literacki czymś ich jeszcze zaskoczy :).

Moja ocena: 9/10

Polecam, polecam i jeszcze raz polecam :). Mam już w domu kontynuację "Trzech metrów nad niebem" i jestem szczęśliwa! Jestem w szoku, że tak mi się ta książka spodobała :)

A jakie są wasze wrażenia?
Pozdrawiam